Doktorun kapısına geldim. Saat geçmişti. Hava kararmıştı. Dışarda oturduğum halde farkında bile olmadım.

Doktor yerinde yoktu hemşirelere sordum yarın şu saatte gelir dediler.

Görüşebileceğim başka birisi var mı dedim. Var ama hastanızın dosyası o doktora ait en sağlıklı bilgiyi ondan alırsınız aceleci olmanızın bi faydası yok dediler.

Haklılardı.

Şimdi başka bir doktorla konuşursam yanlış yada ekgib bilgi alabilirdim. Sonuç olarak dosyaya baktığı kadarıyla bilgi verecekti.

Beklemeye karar verdim. Yarın belli olurdu herşey.

Fakat hala unutamadığım birşey vardı.. Cerenin elini tuttuğum zaman hissetmemişti. Kötü düşünmek istemiyordum saçmala lan diyordum kendime. ilaçlar yüzünden işte diye kendimide kandırmaya çalışıyordum ama tabiki kendime inanmıyordum.

Sonunda cerenin ailesiyle konuşma vaktım gelmişti.

Gittim yanlarına. Babasından nefret ediyordum neredeyse ama cerenin babasıydı sonuç olarak. Annesiyle aram iyiydi dıbına koyim daha önce tanışmıştım zaten. Severdi beni.

Kızının mutlu olmasını isterdi.

Selam verdim. Geçmiş olsun dedim. Hepsi bitik haldeydi zaten. Pek konuşmadılar.

Yarın doktorla görüşücem dedim. Nedir ne değildir tam olarak anlayalım gereken herşey ekgibsiz yapılıcak merak etmeyin dedim.

Gerekirse başka bir hastaneye alırız doktorla görüştükten sonra dedim. Birşey söylemediler. Annesi ağlamaya başladı. Sağol evladım geldiğin için gibi birşeyler söyledi.

Omzuna koydum elimi merak etme Berrin teyze dedim. iyi olcak merak etme dedim..

Cerenin yanından çıkalı çok olmuştu. ara ara aile fertleride giriyordu tabiki içeri.

Kapıya doğru yöneldim sabaha kadar çok vakit vardı.

Yanında olmalıydım uyanırsa orada olmalıydım.

girdim içeri uyuyordu. koltuğa oturdum. beynimde tonla düşünceyle birlikte sabahı beklemeye başladım.