ailem beni birinci sınıfı basarı ıle okuyorum sanıyordu oysa ben okula dahi gitmiyordum. Hergun daha cok uzuluyordum basıma gelenlere.yaz olunca memlekete dondum babam okula gıtmedıgımı bilmesede ben biliyordum ya karsılsmak dahi istemiyordum babam ile .Hemen bir işe girdim bir super markete orda mumkun oldugunca az konusyordum hatta bana ruh diyorlardı bu yuzden.Bi kız vardı sarkuterıde erkekler ciksi bulurlardı gerceketen de oyleydi. otobusle işe giderken bu kızı otobuste gordum selam verdim nerde oturuyorsun fılan dedim kız megerse karsı bınamda otuyormusta haberim yokmus o gune kadar o kızla hiç konusmamıstım. sonra işten eve evden işe beraber gidip gelmeye basladık birbirimize iyice alıstık buna bir kac agnostık ateist fikirlerimden bahsettim onunda hosuna gitti iyice yakın arkadas olduk bunula da gecelere kadar konusmaya basladık.ben ona göre cirkındım özguvenım sıfırdı calıstıgım yerde basım egık dolasırdım ama o bana devamlı yaklasıyordu samımı davranıyordu. bundan cesaret aldım ona mesajlasırken senden hoslanıyorum dedı o da olumlu bktıgını anlattı