Gitme kal ne gidersin gurbet memlekete neden güvenirsin seni zerre önemsemeyen insanlara o zamanlar belki saftın içinde hiç kötülük yoktu noldu simdi sana dünyayı gördün de mutlu mu oldun biliyorum dinlemeyeceksin gidiceksin yine bu hayalimdi diceksin deme orda her şeyini kaybettin hayallerni umutlarını aşkını sevgini senden aldılar hatta senden adını bile aldılar basaramadin ama hayatini bile alıcaklardı senden evet hepsini aldılar bombos kaldım simdi disimla icimle bombosum tutunacak bir dal bile bulamadin her seyden nefret ettin en cok da kendinden ailenden tak mu vardi gidicek illa gormelimiydin biliyorum yine de gidicektin ama sana kalman icin son uyarim simdi aradigin sey burda kalmis onu farkettim ondan dedim aradigim aradigin sevgi burdaymis megerse sonsuza dek gülüşünü korumak istediğin kisi burdaymış insan yok mk diyor ama burda şuan savaşıyorsun hala onun için keske biraz daha dolu olsaydın keske bir kalbin olsaydı sevecek o yüzden nolur gitme kal burda yüzüne bile bakmadığın o insanı köpek gibi sevicektin kurtulduğun icin sevindigin arkadasların senin en büyük dayanakların olucak yemekte gerizekalı diyip kalbini kırdığın ailen en büyük dayanağın olucak biliyorum yine gidiceksin o zaman inanmadığın tanrıya şu an inanıyorsun o seni içimde yok dediğin duyguyla cezalandırdı aşkla oysaki senin adın ozan aşık demek seven demek varmış tanrı seni iyiki cezalandırmış artık bosalttın icindekileri ama doldurmaya calışıyorsun o yüzden seni affediyorum sadece bi yere yazmak istedim yazmak kalmasın bunlar içimde affet beni ben o çocuk değilim