Benim için alışılmışın dışındaydı ama yine de doğumgünüydü işte. 22 yaşına girdim. 19 yaşımdan bu yana doğumgünlerimden hayli rahatsızım. 20 yaş pgibolojisine alışamadım hala. Artık çocuk olmadığını kabullenmek sandığınızdan daha zor be kardeşler. Ben 22 yaşında bir çocuk olmak istiyorum. Büyüyünce ne gibim oluyor ki? iş sahibi olmak, zengin olmak, evlenmek istemiyorum. Özgür bir biçimde sokaklarda dolanayım, arkadaşlarımla sohbet edeyim, film izleyim, kitap okuyayım hep. Ailemin gözbebeği olayım, herkes çocuk muamelesi yapsın bana. Ne kimse benden birşey beklesin, ne ben kimseden. Tanıdığım tanımadığım herkes şefkat göstersin bana, mazur görsün beni. Bunlardan uzaklaşmak, yaşım kaç olursa olsun yaşlanmaktır benim için.