Sabah alarmı ile kalkıp yüzümü yıkadım. Aynada gördüğüm kişiye alışmam zordu. Kendimden tiksiniyordum. O olaya engel olamayacak kadar yavaştım. Artık yanına gitmeliydim. Bugün pazardı ve haftada tek bir kere onu görebiliyordum. Altıma siyah bir pantolon üstüme ise beyaz bir tişört ve deri ceketimi giydim. Kafama beremi takıp aynada kendime baktım. Saçım gözükmüyordu hoşuna gidebilirdim en azından.

Evden çıkıp o pis deliğe gittim. Deli hastanesi. Benim yüzümdendi, yetişememiştim herşey benim yüzümden olmuştu. Kafamı toplayıp içeri girdim kimliğimi bırakıp dar uzunluğuna duran o koridorun sonundaki odaya geçtim.