ikimizde mutluyduk, çok mutluyduk dıbına koyim. yıllardan beri ilk defa mutlu oluyordum lan ne güzel duyguydu bu mutluluk ne güzeldi aşk denen şey..

Fotoğraf çekmekten çektirmekten nefret ederim beyler zaten fotoğraflarda da tak gibi çıkarım..

o gün oturduğumuz yerde heralde 100 tane fotoğraf çekmişizdir şu selfiye dedikleri şeyden..

hala duruyor fotoğraflar harbi mutluymuşuz...

kalktık beyler ceren derse girmedi o gün uzun bi süre oturduk hasret giderdik.. sonra bunu arkadaşlarının yanına bıraktım bende eve geçtim, inerken yazıcak mısın dedi. akşam yazarım dedim gittim..

akşam yazdım beyler epeyi bi konuştuk yokluğumuzda neler yaptığımızı benim gurbette neler yaptığımı konuştuk..

tabiki şerefsiz kalbimin sözünü bir kez daha dinledim beyler.. ve yine sevgiliydik yine çıkıyorduk. akıllanmıyordum ne ben ne o. olmuyordu beyler ayrı ayrı zindan oluyordu hayat bana.

benim tatilim bitti ve dönme zamanım geldi. otogara tek başıma giderim hep. aldım arabayı otogara gidecem yol üstünde cerene uğradım son bi kez görüştük 10 dakika.

bana bi çakmak hediye etti hala duruyor.. sigara içme fazla dedi. bu ne perhiz bu ne lahana turşusu dıbına koyim dedim tabiki içimden.

artık ayrılık vakti gelmişti sarıldık öpüştük ( yanaktan binler ! ) inecekken dönüp bi baktı ki beyler... ulan o bakışları hala unutamıyorum deldi geçti beyler yaktı yıktı geçti gözleri gitme diye haykırıyordu görmeyi bırakın duyuyordum sanki öyle güçlü öyle derindi ki hisler o an.. kendine iyi bak dedi ve indi.. o eve gidene kadar arkasından baktım..

bastım otogara gittim arabayı orda arkadaşa bıraktım o arabayı geri eve zütürüp teslim edecekti bende otobüse bindim.

yolun nasıl geçtiğini bittiğini anlamadım bile otobüs uçuyordu sanki öyle huzurlu ve mutluydum ki.

öyle uyuyup gitmişim.