çıkış yolu aramaya başladım. telefonumun şarjı azalmaya başlamıştı ve benim zamanım kısıtlıydı. kalbim koridorun sağından, beynim ise solundan devam etmemi söylüyordu. kısa bir süre düşünceden sonra beynimi dinleyip koridorun solundan devam ettim. ama nereden bilebilirdim ki bu kararımın sonum olacağını...

koridorun sonuna geldikten sonra karşıma meşe ağacından yapılmış büyük bir kapı çıktı. kapıyı açmaya çalışırken arkadan tıkırtılar gelmeye başladı. merakımdan kapıyı zorlayıp açmamla birlikte 3 zencinin 30 santimlik haşmetlileri boynuma dolaması bir oldu. beni sandalyeye bağlayan zenciler akşama kadar acımasızca gibtiler. bu olaydan sonra eve topallayarak gittim ve kimseye güvenilmeyecğini anladım.

-SON-