Kuzenim anlattı kız utandığından gözlerime bakamamiş biz içerken hep bizi seyretmiş biz kalkarken yanimiza gelmiş işte sonra sabah ben tren garına giderken o da gelmiş ama veda etmek onun için çok kötü bişeymiş dayanamazmiş vedalara yanimizdan geçmekle yetinmiş sadece biz de kiza bişey oldu saniyoruz neyse ben diyorum ben burda o kilometrelerce uzakta nasi olucak bu iş felan ama sonra çok iyi anladim ki bu aramizda ki mesafe ona bağlanmamı sağlamış ondan kopamamaya başladım her an onla konuşurduk bana foto atardi sürekli sende at diye israr ederdi sürekli ben foto çekilmeyi hiç sevmem nefret ederim ama sirf o sevinsin diye foto çekerdim sadece ona atardim bazen telefonla saatlerce konuşurduk gün geçtikçe daha çok bağlanıyoduk birbirimize ama hâlâ bişeyler olmamişti ben ondan bekliyodum yani niye bana mesaj attin kayseri ye gelir gelmez diyemezdim kiza sevdiğni bildiğmi de bilmiyodu ben onun saf melek gibi kalbine aşik oldum be...