Atıyorlar bizi nezarethaneye ayakkabıların bagciklarini bile alarak..

B: Oğlum dıbına koyum senin bi bu ekgibti dıbına koyum !
M: Ya uzatma amk.
B: Hep uzatan benim dimi amk.

Susuyor Mustafa sadece susuyor. 1 hafta kadar orda kaldıktan sonra duruşmaya çıkılıyor. Mustafa herşeyin kendisinin yaptığını benim bir suçum olmadığını üzerine basa basa söylüyor. Ben dışarı Mustafa içeri giriyor ! Dışarı çıktıktan sonra yine düşünmeye başlıyorum;

Ne gerekti şimdi buna dıbına koyum ?
Lan acaba beni takip falan ederler mi ?
Annem ağzıma sıçacak.
Kız ne oldu acaba ?

Yine bi silkelenip kendime gelip, eve doğru yürümeye başlıyorum. Kapıdan girer girmez annemin çığlıklarıyla karşılaşıyorum. Birşey yok anne Mustafalarin köye gittik telefonu kapattım kafa dinledim dedikten sonra sakinlesti biraz. Odaya geçtikten sonra 1 gün yataktan cikmayarak uyuyorum..