O gün sipariş ettiklerimizin aynısı geldi başka kafedende olsa. Gözlerinin içine bakıp yine aynı o titrek sesle ve aynı heyencanla seni seviyorum dedim. Sesimin titremesi heyecandan değildi bu sefer. Ağlayacaktım. Ağlamadım. Gizemim gözlerinden süzülen yaşlarla bende seni seviyorum dedi. Herşeyin başladıgı yerde hikayemiz bitiyordu.
Ardından 1 ay sonra boyunca yorucu tedavilerden yorgun düşen gizemimi hastaneye aldılar. Her gece ayrı delirdim orda. Her gece ayrı sinir bastı beni. Ama ağlamadım beyler. Sanki hepsini gizemime saklarmışçasına ağlamadım. 01.05.2014 Saat 01.29 Gizemim 1 aydır verdiği mücadeleyi kaybetti.