Bir süre yürüdükten sonra ik üç insana denk geldim sonunda ve bunada bi şükür çektim. Evet artık bayağı bir paranoyaklaşmıştım o yaşadıklarımdan sonra . Gerçi kim olsa aynı şeyleri düşünürdü. Neyse en sonunda şeylayla bulştuk bi avm de . Yemek yedik sonra bi cafeye geçtik.

Ş- Bugün biraz durgunsun aşkım noldu hastamısın?
B- Hasta değilim...
Ş- Sedat noldu neyin var peki.
B- Bişeyim yok iyiyim ya.
Ş- Ben anlarım söyle çabuk ! noldu.
B- Kızım yok diyorum bişeyim niye inanmıyosun.

Suratını astı kaşlarını çattı. Bu kız milleti çok garip . Evet gerçekten anlıyorlar anlamasınada söylemeyincede bide üstüne trip atıyorlar sanki yaşadığım şeyler yetmezmiş gibi karşındakinin bi sorununu trip atarak çözmek nasıl bir saykoluk anlamış değilim.

Ş- iyi.. Söylemessen söyleme.
B- Off Şeyla of ya. iyi tamam anlatayım... Bir rüya gördüm bugün annemin ağlama sesiyle uyanmıştım sanki .. vs.(kesiyorum beyler) vs. sonrasında salonda uyandım.. vs. Kız bana bağırıyordu. en sonunda Uyandım ve hala kendimi çok garip hissediyorum.

Söylediklerim bittiğinde korkulu gözlerle bana bakıyordu.

Ş- Çok korktum aşkım ya niye böyle şeyler anlattın . dedi
B- La havlee..
Ş- Tamam tamam şaka ya yalnız cidden bayağı korktum yerinde olsam korkudan geberirdim herhalde. Bence bi hocaya filan git.
B- Ya manyakmısın kızım. pgibolojik bişey işte herhalde. Stresten böyle şeyler olması normal beynim bulandı son dönemlerde.

Bir süre daha konuştuk ,sonrasında gezdik. Öyle işte klagib sevgili muhabbeti anlıyacağınız.
Akşam olmuştu Şeylayı evine bıraktım ve eve doğru yürümeye başladım . Eve geldiğimde kapıda Cafer vardı.