ekip kanser yok oldu diye seviniyordu fakat ben deneyimi sonuçlandıramamıştım o kadar şeyi bir kanser hastasını iyileştirmek için mi yapmıştım hem ölümsüzlük sağlayacağımız hücrelerde yoktu. ekibin sevincine ortak olmadım ama sorun adamı iyileştirmenin yolunu bilmiyorduk daha önce erimiş bir organla karşılaştığımızı hatırlamıyorduk çünkü.
aklımıza sonradan gelen ikinci bir soru vardı, peki eriyen akciğerin et parçacıkları nereye gitti derinin altından buharlaşması imkansızdı. solunum borularıyla atma mümkün değildi. o parçalar adam iyleşse bile ilerde büyük risk teşkil ediyordu. ama asıl sorun deneyin ta kendisiydi. deney aslında biraz geliştirilirse 1 ayda kanseri yok ediyordu fakat bu kimyasal akciğeri erittiği gibi kanserli hücreleride eritiyor muydu?
kafamız karışmıştı belkide boyumuzdan büyük işlere kalkıştık, adamın ailesi adamı almaya geldiğinde adam bir açıklama borçluyduk aslında adamın da durumu iyileşiyor gibiydi ama delik hala adamın vücudundaydı. adamın oğluna kanseri yok ettik fakat ciğere zarar verdi dedik. adamın oğlu endişelendi babasının o halini görüncede bize bir sürü küfürler etti sizi şuraya şikayet edecem bilmem ne yapacam bir sürü tehdit savurup babasını da alıp gitti.
tek deneğimiz de gitmişti para kaynağımız da kesilmişti ve adamın oğlu babasına verdiğimiz zarardan ötürü de başımızı ağrıtacaktı ama keşke kimyasal'ı verebilseydim o zaman her şey daha farklı olurdu ekipdekiler tüm suçu bana atıyordu tabi. paramda kalmamıştı hiç. asu ve ali yanımdan ayrılacaklarını söylediler ölümsüzlüğünde deneylerinde senin olsun deyip çekip gittiler huur çocukları.