Bu bahsedeceğim suriyeli gençle sanayide bir süre beraber çalıştık. Çocuk çok sakin efendi biriydi. Dertleştim biraz.
Halep üniversitesinde inşaat mühendisliği okuyormuş. Eli yüzü düzgün bir çocuk belli zaten. Olaylarda babasını kaybetmiş. Kız kardeşi ve yatalak annesi ile beraber gelmişler onlara bakmak için üç kuruşa çalışıyordu beyler. Cılız vücudu ile kereste taşımaya çalışıyordu.
Fazla konuşkan biri değildi zaten. Ağzından cımbız ile laf alıyordum.
Beyler herkes çocuğun üstüne gidiyordu dıbınakoyduğum suriyelisi falan diyorlardı. Üzüldüm lan insanı hayat nerden nereye getiriyor be.
Namazını falan hiç kaçırmazdı. Sürekli bana sen niye kılmıyorsun ? biz nasıl müslüman oluruz kılmazsak ? gibi sorular soruyordu.
Beyler ben bu olayları yaşasam herşeyden soğurdum zaten namaz kılan biri değilim herşeye küserdim, dine sırtımı dönerdim.
Hayat işte insanı nereye getireceği belli olmuyor.

Edit: En küçük bir prim amacım varsa şerefsiz olayım