Ben bekledim ama 3 sene bir şey olmadı. Artık lise sonduk. Bittiğini sanmıyodum. Hep bişeyler olmasını bekliyodum. Belki o da bişeyi bekliyordu bilmiyorum. Son sene üniversiteye hazırlanıyodum. Ev dershane okul üçlüsündeydim. Arada arkadaşlarla takılıyodum. Emreyle aynı dershaneye yazılmıştık. O gün sınav vardı. Uzun süreden sonra ilk defa not buldum. ' yazdıklarına dikkat et' sınav çıkışı emreye gösterdim. Nerde bulduğumu sordu. Sıranın altında dedim. Kafası karıştı, eski bulduğun notlara benzemiyo dedi. Notlar hep alttan bir tehdit savururdu. Bi tek ilkokulunu ziyaret et notu tehdit değildi ama hepsinden daha tehditti. Hocalar ölmüş amk. Daha pis tehdit olur mu? Sınav için yazılmış olabilirdi. 'Yazdıklarına dikkat et' kodlama hatası yapma habsbd belki de beni çok düşünen biriydi. Neyse gerçekçi olalım. O kadar olaydan sonra ne tesadüftü ne iyi niyetli bi not.

Bir hafta sonra ilginç bir şey oldu. Emreye not geldi. Notta sadece 'özür dilerim' yazıyordu. Hani sadece bana not yazıyodu bu bin kurusu? Tabiki kıskanmıyorum ahsbdb hayatımın içine etti oç. gibtirip gidebilir. Ama özür dilerim ne demek? O kadar beni rahatsız ediyosun ama emreden özür diliyosun amk. Alındım bak nansn bu arada emrenin içi rahat değildi. Tekrar araştırmaya yapmaya başladık.

ilkokul arkadaşlarımızı arayalım dedi. Ölen öğretmenlerle ilgili bir şeyler. Ya da ilkokuldan biri bile yazıyo olabilirdi. ilkokulla bağlantısı vardı bu işin. O zamanlar herkeste cep telefonu yoktu. Daha çok ev telefonu. Ev teli bizde hala olan bi kaç kişi vardı. Onları arayınca öbürlerinin telini de alcaktık. En kötü eski mahalleye giderdik. Orda araştırma yapardık. Sonra işleri hızlandırmak için süphelendiğimiz herkese notlar yazdık. Okuldakiler, dersaneden birileri. En ufak olma ihtimali olan kişilere bile yazdık. Bi şekilde cevap almayı ya da ipuçlu bi not almayı umuyoduk. Ya da herkese yazdığımızı bilmediği için onu yakaladığımızı düşünüp hata yapabilirdi. Notları yazıktan bi süre sonra yine bir dershane çıkışı Emreyle yürüyoruz, konuşurken elimi pantolonumun cebine attım. Bi kağıt hışırtısı geldi. Cebim demin boştu amk imkansız. Emreye söyledim hemen. Şaşırdı o da. Kaşla göz arasında kimse o notu oraya koyamazdı amk. Etrafa baktık kimse yok. Emre açsana notu dedi. Sessizlik. Yüzüm sararmıştı büyük ihtimalle korktuğumu anladı sustu. Yürümeye devam ettik. Biraz sonra notu çıkardım. Sesli bi şekilde okumaya başladım:

Önüne bak

Yürümeyi kestik o sırada tam önümüzden bir araba vınlayarak geçti.