Pampalar olay dün başıma geldi bunu cidden anlatma ihtiyacı duyuyorum çünkü hayatım boyunca insan içinde bu kadar utanmamıstım.

Neyse baslıyorum pampalar, dün sabah üniversiteme gitmek için erkenden kalktım, biraz karnım agrıyodu gaz sıkısmasıdır falan diye gecer umuduyla kafama takmamıstım. Neyse dusumu aldım kahvaltımı ettim dişimi fırcaladım üstümü giyindim yola koyuldum. Yolda yürürken karın agrım devam ediyodu. Sonra ilk otobüse bindim metronun orda inmek için yoksa dayanamicaktım bu karın agrısıyla. Otobüste ufaktan salıyorum ama o büyük patlama gelmiyo bir türlü.Onu bıraksam çok rahatlicam dünyalar benim olcak ama yok amk. Küçükten 3-4 kez saldıktan sonra durakta indim metroya bindim.

Metroyu bilirsiniz sabahları fazla insan olmaz ama bu sefer biraz fazla insan vardı en azından oturma yerlerinde 1-2 tane bosluklar vardı normalde daha fazla olur. Metronun içi bide klimalı benim içim gidiyo kendimi sıkıyorum patlatim de sessiz sonra kaçarım ordakiler zehirlenir gibimde olmaz kafasındayım. Neyse beyler ucuna kadar getirdim en son sonra metroda bildirim sesini bekliyorum duraga yaklaşınca gelecek istasyan taksim diyince bırakcaktım içimde ne varsa zaten etrafıma bakmıştım herkes uyku halinde.O an geldi beyler tam gelecek istasyon taksim sesi duyulurken bi boşalttım beyler. Beyler öyle bir ses çıktı ki osuruk sesinden bildirim sesi duyulmadı, öbür vagondakiler kafalarını çevirip orda bisi oldu mu diye bakıyolar. Beyler öyle bir rahatladım ki ama ne rahatladım. Katı sıvı ne varsa çıkardım bıraktım oksijen sahasına. Uyku halinde olan binlerin hepsinin uykusu açıldı yerlerinden kalktı,5 metre yakınıma yaklaşan yoktu bir vagonda beni tek başıma bırakçaklardı nerdeyse.

Sonraki durak indim koşa koşa üni me gittim. Kıpkırmızı kesilmistim elim ayagım titriyodu derslerde sadece o anı düsünüyodum. Pgibolojim bozuk su an pgibiyatriste gitcem.