BÖLÜM 10: ŞiMDi BUNUN ZOMBi DÖNEMiYLE NE ALAKASI VAR

yine mi lan yeter amk. her yeri kaplamışlar. iki kez yolu uzatmak zorunda kaldık zaten, üç olacak şimdi. bu gidişle ebesinin dıbına varıcaz. neyse sağa dönelim

arabanın önüne çıkan zombi grubuna söve söve başka bir yola girdim.

güzelim pazar günümü zombilere söverek geçiyorum olaya bak. simdi benim sözlükte iddia kuponlarını incelemem gerekirdi. o yolun kenarında duran kim lan? parmağını kaldırıyor. dursam mı acaba? yavuz, dur der gibi bakıyor. (harbi delikanlı adam)

gizemli görünen adamın beş metre kadar ilerisinde durdurdum arabayı. iyi yanıma denk geldi muallak. yavuz olmasaydı almazdım ama, kimseye güvenmem. okuduğum hikayelerden tecrübeliyim aq. ruhsuz yazar'ın savan.avi beni insanlardan iyice uzaklaştırmıştı. güven sorunu yüzünden başarısız bir destek almıştım. neyse yav arabadan inip tokalaşalım adamla.

B: yataicta F: feres tipli herif Y: yavuz baba

B: gel kardeşim. ben yataicta. bu arkadaşın ismi de yavuz

F: selamun aleyküm,

Y: aleyküm selam

F: şeref bende memnun oldum. benim kamp ters yönde beyler. siz nereye gidiyordunuz?

B: sığınağa gidiyoruz. doğru ileri yani.

F: orda sığınak artık yok yataicta kardeş..

(nasıl lan der gibi baktım)

Y: yok mu? nasıl yani kardeşim?

...

Şeref'in söylediğine göre sığınak büyük bir zombi sürüsünün saldırısına uğramış. panikle ateş eden askerler çevredeki zombileri de çekince durum zıvanadan çıkmış amk. birkaç grup insan kaçmayı başarmış. şeref aslında yiyecek aramaya çıkmış ama arabanın benzinini hesap etmemiş. grubunun ormanlık bir alanda kaldığını söyleyip bizi de davet etti. aklımda bir soru var: "şansım mı beni gibiyor yoksa ben mi şansımı gibiyorum"

ulan "yok biz yine de gidip bakacaz" desek geri dönmeye benzin yetmez. ee ne yapalım? yavuz bana bakıyor ne yapalım diye

mecbur adamla gidecez amk. bindik bir alamete ama hadi hayırlısı