BÖLÜM 5: SUÇLUSUN ZOMBi

P: çoğu çalışan arkadaşımız dönüştü. normalde 9 kişiydik.. ama.. iki arkadaşımız burada değil. başkomiserimizin ve ailesinin evi ileride, arkadaşlarım da onların yaşayıp yaşamadığını öğrenmek için oraya gitmişti. ama söylediğinize göre silah sesi duymuşsunuz.

B: demek ses ordan geldi (üzüldüm amk)

P: sonuç olarak burda 7 kişiyiz. erzağımız bizi bir süre idare edecek. siz de bir süre burada kalabilirsiniz. *eliyle yanımdaki kızı göstererek* bu küçük, kızın mı?

"evet" dedim hiç düşünmeden.

B: fazla durmayı düşünmüyorum abi. bir sığınak var mı?

P: buradan 60 kilometre uzaklıkta bir stad var kardeşim. oranın güvenli olduğu bilgisini almıştık.

B: anladım..

...

yarım saatlik konuşmamızın ardından Mehmet abi dinlenmemizi söylerek odadan çıktı.

...

normal şartlarda aldığım o cevaplar yüzünden uyuyamazdım ama fazla yorgunluktan kaynaklı hafif bir iç geçmesi yaşadım. uyandığımda dünya aynı dünyaydı.

küçük kız uykusundaydı. duvarda asılı haritadan, sığınak olarak işaretlenen bölgenin uzaklığına bakıp hafif bi 'hagibtir ya of' dedikten sonra, tekrar yerime uzanıp, Mehmet abinin söylediklerini düşünmeye başladım

olacaklardan habersiz bir şekilde, yine gözkapaklarıma yenik düşmüştüm