Hemen olayı anlatan bir mesaj attım Nesrin'e, uzun uzun anlattım. Ciddi bir mevzu olarak görmediğim, senin sinirlenmeni istemediğim için anlatmadım, zaten konu kapandı konuşmuyoruz bile sınıfta artık dedim. Ayrılmak için bir sebep değildi bu, düzeltebilir ve ikna edebilirdim. Sonuçta Gizem ile aramda bişey geçmemişti. Gizem'in attığı mesajlar hala duruyordu, silmemiştim. Ama şimdiki gibi screenshot alıp göndermek gibi bir durum olmadığı için mesajları göndermenin bir anlamı yoktu, inanmazdı.

Nesrin'in cevabını beklemeden mesajları yarın kendisine göstereceğimi benim bir suçum olmadığını anlatan bir mesaj daha attım. Cevap geldi ama hiçbir şey görmek istemediğini söyledi. Neden inanmak istemiyordu, ilk kez Nesrin'e sevgi dışında bir duygu hissettim, kızmıştım. Bu kadar büyütmesi gereken yanlış bir şey yapmamıştım ve mesajları da göstereceğimi söylemiştim. Cevabının üzerine ben de bir şey yazmadım.

Ertesi gün Nesrin'i almadan okula gittim, içim içimi yiyordu ama bir yandan da kızgındım. Okulda bizi birlikte görüp görmemeleri de umrumda değildi artık. Zaten bu olayı öğrendiğine göre birileri öğrenmişti birlikte olduğumuzu yakında herkes duyardı. Öğle arası oldu gözümü karartıp Nesrin'in sınıfına gittim. ilk kez girmiştim o sınıfa Nesrin için...