dıbına koyayım yıllardır hiç bir kıza kalbimde en ufak bir hissiyat ile bakmadım. Arkadaşım olarak sevdim, sadece çıkarlarım için seviyormuş gibi yaptım, hiç umursamadım, sevgili olduğum gün ayrılacağım günün zamanını tasarladım kafamda. Uzun zamandır hiç mantığımı kaybedip sizin aşk dediğiniz o mantık üstü duyguya geçemedim hep realist hep naturalist birazda pragmatik baktım kadınlara. Kendimi kalpsiz olarak hissediyorum bu bir yere kadar huzur veriyor çünkü acı çekme gibi bir olayım yok hatunlara karşı ama birbirine parlayan gözlerle bakan çiftleri görünce kıskanıyorum hafiften ama bir yandanda çıkar ilişkisi olduğunu biliyorum.

Özet: Panpalar sevmek istiyorum ama mantığım sevmeme izin vermiyor..