Sabah saat 7 olduğunda eve geri çıktım. Sanki hiç birşey yaşanmamış gibiydi herkes kendi yolunda devam ediyor. Akşamlara kadar artık evde oturuyorum hayat gibimde bile değil. Annemler küçük kardeşimi dışarı çıkarmıştı Ardından kapı çaldı gene içimden küfürler savurarak ne unuttular diyordum. Sonra kapıda Aslı Belirdi.Ona evi nerde... Sorarken lafımı durdurdu bana sarıldı ben ağlamaya başladım ondan özür diliyordum. Aslı sonra gitmem lazım deyip gitti. Neredeyse her saat, dakika Aslı ile konuşuyorduk. işte hayatımın yapmamam gereken bir işini yaptım gene birine Bağlandım içimde hep bir burukluk vardı Ya beni Bırakırsa?. Zaten hayatım berbattı her Allahın günü kendime,Tek sorduğum soru vardı Neden? Artık alıştım Aslı varken en azından hayatımda bir umut var bir mutluluk vardı onu gördüğümde içimde kelebekler uçuyordu. Yaklaşık 1 ay boyunca Aslı ile konuştuk sarıldık, ağladık, güldük.Yavaştan okulların başlamasına 1 ay kaldı yine dertlerim başıma biniyordu başım zonglamaya başladı gene...

-9-