Arkada bahçemin etrafında sıçrayıp oynayan bir palyaço vardı. Kollarıyla, yakasıyla, bol pantolonuyla ve koca ayakkabılarıyla etrafta fırfır ediyordu. Beyaza boyalı suratının büyük bir kısmını koca bir plastik kırmızı top kaplıyordu. Bu, şüphesiz gecenin üçünde görmek isteyeceğim son şeydi.

Sadece çılgın bir adamın veya bir çocuğun anlayabileceği bir bütün sessizlikle adımlar atarak dans ediyordu. Onun oynak tavırları rahatsız ediciydi. Bahçede dönüşlerini yapabileceğim en iyi şekilde görmezden gelmeye çalışırken onun dehşet çekiciliğini izliyordum. Bazen bahçe aletleri ile oynamak için ya da tomurcuklanan çiçekleri koklamak için dansına ara veriyordu. Sonra ektiğim bir meşe fidanının yanına sekerek gitti ve yok oldu. Gözlerimi kırpıştırdım. Bu gerçek olamazdı. Kalın, olgunlaşmamış bitkinin arkasına yürüdü; fakat öteki tarafından çıkmadı. Onu tüm zaman boyunca görmeliydim, fakat göremedim. Sanki palyaço bitki tarafından saklanmış gizli bir kapıdan geçip gitmiş gibiydi.

Yataktan hiç çıkmamalıydım.