-Lise 3'teydim o zaman Küçükçekmecede. Okulun en popüler çocuğuydum bi de son senemiz zaten herkes tanıyor beni okulda. Düşündüğün gibi yakışıklı olduğumdan değil deli gibi ders çalıştığımdan tanırdı herkes beni.Üniversite sınavı var diye deli gibi çalışırdım deli gibi. Tıp kazanacaktık güya. Karı kız desen yok, arkadaşlarla gezmezdim sosyal hayatım sıfırdı anlayacağın. Zaten o aralar telefon yok bişey yok.

Ikinci dönem bizim sınıfa bi kız geldi Hüseyin, Hüseyin sana kızı anlatamam.3 senedir deli gibi fizik çözen ben, güldüğü andaki sesin frekansına,3 senedir matematik çözen ben onun yüz hatlarındaki orana hiçbi soruda karşılaşmamıştım. Sayısalcı olan ben eve gidince şiirler yazdım o gün o kıza.

Ne mi oldu Hüseyin ? Hiçbişey olmadı,ara sıra soru sormaya gelirdi yanıma. Bende dünyada hiçbir canlıda bulunmayan masmavi gözlerine bakarak ders anlatırdım ona, onunla zaman geçirmelerim hep böyle olurdu.

Ya Hüseyin,ben ona ders anlatırdımda, anlattığımı ben bile anlamazdım biliyor musun. Elzemi ilk gördüğüm andan beri düzenim mahvolmuştu,şu içtiğim şeyede o sene başladım he..

+Sevdiğini hiç söylemedin mi abi ?

O ara Üniversite sınavından çıktım, ağlamak üzereyim,tak gibi geçmiş sınavım.Ne hikmet ki yine üniversite sınavından çıkmış ama benim üniversite sınavımı mahveden Elzemi gördüm yolun karşısında.
Lan dedim zaten sınavım tak gibi geçti senin yüzünden, bari bi işe yara da boşuna kötü geçmiş olmasın sınavım.
Gidip söyleyecektim Hüseyin sevdiğimi. Eğer karşılık bulamaz isem zaten geleceğim mahvoldu sevdiğim kızda beni reddetti diye kendimi yolun ortasına atacaktım.

Ama ilk o geldi,ben karşıdan karşıya geçip onun yanına gitmeye hazırlanırken o bana karşıdan el salladı,Bekle yanına gelicem. dedi.

Yanıma.

Kaldırımdan yola indi, üç tam adım attı..

Sonra bi fren sesi duyuldu.

Elzem yanıma gelmedi Hüseyin.
Gelemedi..