beyler ben 2 yasindayken yasadigim bi olay. tabi ben tam hatirlamiyorum annemin bana anlattigi kadariyla.
iste ablam 2. sinifa giderken bundan 15 sene once ablamin arkadaslari ve anneleri toplanmislar evde.cay borek kek filan iste kucukken gittigimiz o klagib ortamlardan. orda da bi abla adini hatirlamiyorum simdi ama agzi biraz bozuk ozellikle kadinlarin yaninda cekinmeyen bi kadin. iste ben de kucukken cok sessiz uslu bi cocuktum ozellikle de misafirlikte. tabi benim sessiz olmam konusmamam bu kadinin gozunden kacmiyor. iste beni konusturmak icin "senin cukun var mi" diye soruyo tabi ben cevap vermiyorum utaniyorum herkes kiz ortamda. sonra bu gene soruyo "senin cukun yok mu " ben o kadar insanin ortasinda butun insanlarin dikkatini bana cektirdiginden dolayi sinirlenip cevap verme istegi duyuyorum ve "hayiy vay" diyorum. kucukken r leri soylemiyordum.bu kadin iyice ustume gidip defalarca cukun yok tarzi itamlarda bulunmasi uzerine annemin utanmasina ve butun herkes haykirarak gulmsemesine sebep olan seyi soyluyorum : "hayiy vay babaminda vay hem de busbuyuk "