bugün unide matematikde mantığa göz atmıştık ve benim de aklıma direk lisede yaptığım espri aklıma geldi. Anlatıyorum.

Öncelikle mantık bilmeyen kardeşlerim, abilerim olacaktır sozelci veya okumamış. Mantıkta "q, p, r" gibi harfler ve "veya, ve, ise, ya da" gibi bağlaçlar kullanılıyor.

Derste de hoca bi soru açtı. Soru bayağı kafa karıştırıcı. Kendi bile çözemiyordu. Bayağı bi uğraştı. Tabi sınıf da hafiften sırıtıyor. Hoca da sinirli bi hoca. Herkes kıskıs gülüyor içinden. Bi on dakika yapmaya çalıştıktan sonra bulamamasına rağmen anlatmata başladı.. " Şimdi q veya r burda de morgan kullandık.." " ama niyeyse burası olmuyor" falan gibi şeyler söylüyordu. O anda birden bağırdı.

- Evvvet! burası "veya q" olacak!

Benim de birden içimde saklanan ve açığa çıkmak isteyen incici ruhum ve egoist hocamıza ayar verme isteğim birden kabardı ve ağzımdan şu sihirli sözler döküldü.

- VEY AQ!

Hoca birden arkasını döndü ve ordan sonrası bir karartı beyler. Ama galiba hoca anlamadı ama sınıftakiler anladığı için hönkürerek gülmüşler. Hoca da benle alay ediyo bu pekekent diyip almış beni. Gözümü müdürün odasında açdım. Neyse ki kendimi "hocam, ben de tam o anda buldum cevabı" diyerek yırttım. Ama hoca hala bana arada dik dik bakar. Bu da böyle bir anımdır..