Hatirladikca biraz uzulurum, tabi biraz da neselenirim. Ben 5 yasindayim o zamanlar. Abim benden 3 yas buyuk. O zamanlar Canakkale'nin ucra koselerinden, tepelerinden birinde yasiyoruz.

Abim koyun az ilerisindeki cimenlik alanda kan ter icinde futbol oynamaktan it gibi yorulmus ve en sonunda eve gelmisti. Cabucak sudan gecmis ve tertemiz kiyafetlerini giymisti. Ustelik o sicacik sobanin karsisinda uyuklamisti biraz. Ne guzel gunlerdi be.

Abim saat 9'a yaklasirken uyuklamayi kesti. Yemegimizi yedik hep birlikte ve oturma odasina dagildik.

Normal zamanlarda hep abimle guresirdik ve annemle babam bizi keyifle seyrederdi.

Yine normal bir zaman gibiydi. Yemegimizi yedik. Annemle babam belki de omerlerinde daha sahit olamayacaklari iki efsanevi gurescinin kapismasini kacirmamak icin o klagib koltuklarinda yerlerini aldilar.

Birbirimizi devirmeye calisiyoruz ama olmuyor. Abim o sirada bana "Seni oyle bir yenecegim ki bir daha guresmeyeceksin benle." dedi. Ben de laf olsun diye "Seni Nilufer ablanin onunde rezil edecegim." demistim ama niye soyledim hic bilmiyorum.

Nilufer ablam abimin sirilgiblam agib oldugu ve su an evli oldugu ablamdir. O kadar yakin oldu ki bize ben ona anne bile derim. Benim ve abimin uzerinde hakki coktur. Her neyse.

Abim benden kurtuldu. Ben daha nefesimi cekemeden kulagimda bir cinlama duydum. Sonrasinda belki 3-4 sefer kendi etrafimda dondum. Yere dusunce de ayaga kalkamadim, basim fena bir sekilde donuyordu. Derken annem beni kucagina aldi, abimi babam tuttu falan.

Sonrasinda abime ozur dilettiler. Abim o sinirle bana oyle bir tokat atti ki o elin suratima yapismasi ben de sarsinti yaratmisti. Hani kodum mu oturtturum tabiri vardir ya, abim aklimi aldi benden. Suratim 1-2 gun boyunca sis kaldi. Ben bildigin Mevlana olmustum amk.