iyi akşamlar panpalar. şimdi benim dünyalar tatlısı ufak 7 yaşında pekekent bi kardeşim var.
4 yaşında atipik otizm teşhisi konuldu. Mesela evde çok iyiyiz hiçbir sorunumuz yok. gerek el işaretleriyle gerek konuşarak her konuda anlaşabiliyoruz.Çünkü bende havale geçirip atipik otizm teşhisi konan birisiyim. otizmin etkileri 12 yaşımda kayboldu. Kısacası kardeşimle benim çocukluğum bir.Ve ben kardeşimle çok iyi anlaşirim.şu tipe bakın la sevilmezmi be amk.
Asıl sorun şu:insanların toplumdan deli diyerek bu durumdaki çocukları dışlaması. kücükken bana da aynısı oldu. yapmayın lan yapmayın bana deli derlerdi oturup ağlardım lan.
Bakın bu çocuk 1.sınıfa başladı 1 hafta oldu.3-4.sınıflar yakalayıp dövüyor bu çocuğu. zorunuz ne lan dokunmuyo bişey yapmiyo. Birader oturuyo içime be çalışıyorum zaten ilgilenemiyorum. Annem napsın gelmiş 49 yaşına kadın nereye yetişsin.Öğretmenler de veliler de ayrı bi huur çocuğu. Yarın akşam okula gidicem beyler. Sinir hastasıyım o okuldan birinin zütünden kan alamazsam gözüme uyku girmez benim. Tatlı dille konuştuk yeteri kadar. şimdi sert dille konuşucam.Ama yapmak istemiyorum birader mantıklı bişeyler söyleyin şu çocuğa baktıkça kendi ezik halimi görüyorum. Amacim acındirmak değil yardımcı olmanızi istiyorum. kafanızi şişirdiysem affola
Edit:beyler hepinizden Allah razı olsun şu an moralim biraz iyi. Yarın okula gidicem. Okul istanbul çekmeköyde. Yeni bi başlıkla haberdar edicem sizi

EDiT:hepinizden allah razı olsun.12.30 da okula zütürecem çocuğu annem ısrarla gitme diyor ama gidicem beyler.ben bu zamana kadar kendimden küçük büyük kimseye dokunmadim ama kardeşim için dokunucam.
EDiT: (bkz: hayat neden bu kadar acımasız bee2)