Part 2

Tabi dayım o arada korkudan ayılmış. Durumu, ortamı, rezaleti fark edince; ulan şerefsiz senin getireceğin mekanı gibiyim bu karılar ne lan
diye bağırınca güvenlik bu kez dayıma girişti. Ne olmuş lan karılara diyip dövüyorlar. Dedim bari iyi dövün de beni dövecek gücü kalmasın aq
Neyse hesabı filan ödetip bizi attılar dışarı. Dayım dayağı yiyince ayılmış, kafası yerinde ama yunan hala pert. Ölümden ilk kez korktum.
Bindik arabaya kimse konuşmuyor. Arada bir yunanın osuruk sesleri harici çıt yok. Abi acil tuvalet bulun dedi bizim Beşir. Aha dedim sıçtık.
Arabayı durdurdum dedim in aşağı amk arabaya sıçma seni denize dökerim. Bu kahkaha atayım derken zütü tutamıyor zart zurt bırakıyor.
Neyse bunu indirdik ayakta duramıyor dayaktan anası gibilmiş hala gülüyor. Sapa bir köşeye çektim dedim şu bahçeye gir duvarın dibine sıç.
Dayım arabada kımıldamadan oturuyor, beni nasıl öldüreceğinin planlarını yapıyor bende arabaya yaslanmış Beşir'in sıçmasını bekliyorum.
10 dakka 15 dakka derken Beşir'den ses yok. Dedim bakayım öldü mü bin. Bahçeye yaklaştıkça osurma sesleri geliyor. iyi dedim ölmemiş.
Kafayı bi uzattım bu baya tuvalete oturur gibi oturmuş ama pantolon filan üzerinde. Dünyam başıma yıkıldı. Geri zekalının kafa nasıl gidikse
donu filan sıyırmadan oturup sıçmaya başlamış. Kanka hala var da sıçamıyorum diyor. Dedim pantolon dolmuş, bi ayağa kalk yer açılsın.
Dayı dedim Beşir böyle böyle yapmış. Dayım dedi ki Beşir kalkarken pantolonu çorabın içine sok dökülmesin. Böyle sükunet olamaz.
Beşir kalktı pantolon çorabın içinde şıpıdık şıpıdık yürüyor. Ceket meket ne bulduysam serdim koltuğa Beşir'i oturttum.
Arabada bir koku var sanırsın Beşir insan yemiş. Polis filan çevirse kokudan 50 sene yeriz. Bütün camlar açık, öğüre öğüre geldik eve.
Nihayetinde Beşir işi dayıma verdi. Zaman ayıranlara teşekkürler. *