Ela ile tanıştığımız günün ertesi (tacize uğradığı günden bahsediyorum) onu yemeğe çıkartıp hislerimi yüzüne karşı söyleyecektim. Çünkü daha önce hiç böyle bir şey hissetmemiştim. Adı aşk mıydı bilmem ama bu kıza karşı boş olmadığımı adım gibi biliyordum, hissediyordum. O masum yüzüyle, dünyalar tatlısı gülümsemesiyle, upuzun kumral saçlarıyla, yeşil gözleriyle, her şeyiyle beni kendine bağlamıştı, daha ilk günden.. Ama o şirketçe bir kutlama yapacaklarını ve gelemeyeceğini söyledi. Hayal kırıklığına uğramıştım.. o da bunu farketmiş olacak ki beni de davet etti. Normalde öyle ortamlara asla ve asla gitmezdim.. Ama davet eden Ela olunca işler değişiyordu..

Eyvallah diyerek hiç tanımadığım insanların, hiç görmediğim yüzlerin arasına karışacaktım, sevdiğimle..