dur duraksız mutluluk vericiydi ilişkimiz. ta ki ilerleyen vakitlerde bencilliğini ve basit saçma sapan yalanlarını yakalayana dek.
fazla dayanamadım buna klişe olucak belki ama bana yalan söyleyen arkamdan daha neler çeviriyodur diye düşünüp uzatmadan ayrılık mesajını çaktım. o zaman mesaj atıp ayrılıyoduk, arayıp konuşmak hele yüzyüze konuşmak imkansızdı. beynimizi gibiyim.
ayrıldıktan sonra kafam bi süre rahatlamış mis gibi olmuştum, konuşmadık uzun bi süre tamamen bitti diye düşünmüştüm, zaten pek uzun süreceğini düşünmüyodum.
bu rahatlık çok uzun süremezdi zaten.
akşam sahilde vakit öldürürken ailesiyle gördüm leylayı, gezintiye çıkmışlar bizde serhat denen dallamayla züt büyütüyoduk işte bankın birinde. gördü beni salakça bi gülümsedi anne babasından gizli gizli döndü önüne, benim için klişe bi sahneydi bi anlam ifade etmiyodu.
neyse biz fazla durmadık zaten evlere kaçtık, eve gider gitmez tak diye mesaj geldi. özlemişim.
bi tak yazmadım çünkü yazarsam muhabbet uzayacaktı böyle şeylere katlanamam deyip telefonu attım kenara uyudum.