1. 1901.
    0
    çıkıp geliyoz eve. rahmetliyi 2 metrelik çukura indirip, üzerine kürek kürek toprak attıktan sonra. iyice gücüm gidiyor. ömür diyorum, kendi kendime. hepsi son bir nefes için. neye yarar ki bu kadar çaba? bu kadar özveri? telaş? neye yarar lan dıbına koyim?
    taziyeler kabul ediliyo ilk bi kaç gün. cenaze evine getirlen yemekler, helvasıdır, şudur-budur.
    herkesin pili bitik. bu bizim ailenin üçüncü genci hayat denen şu yavşağa canlı-kanlı teslim edişimiz oluyor.
    ···
   tümünü göster