Ne kadar sürdü bilmiyorum ama hiç bitmeyecek gibiydi. Nerden baksanız bir ömür gibi geldi bana bu. Saatlerce sabah ezanına kadar benle oyun oynadılar kahkaha attılar.

Yanımda etrafımda daireler çizip birden korkunç yüzleri ile bana bağırmaya başladılar.

Sabah ezanına kadar saatlerce benle uğraştılar. Herşey bittiğinde yatağıma geçtim zorla. Üstüme yorganı iyice çektim ve yattım.

Öğlen hemşire ayşe abla kaldırdı ve yemeğimi verdi. Yiyip odanın içinde kendimi öldürmenin yolunu aramaya başladım.

Kendimi öldürecektim kimse benim yaşadıklarımdan sonra hayatta kalmak istemezdi.

Kolay gibi gözüküyor ama herşey dışarıdan bakıldığı kadar basit değil sonra gözüme dolma kalem ilişti. Bana verilen bir kitapta okumuştum kalemle cinayet işleyen insanlar vardı.

Kalem işime yarayacaktı anlaşılan ama artık defterime herşeyi yazmalıydım.

Olayları son zamanları tamamen yazdım. Ve kalemi nasıl sokabilirim boynuma diye düşünmeye başladım eğer yanlış bir yere gelirse ölmeyebilirdim.

O sırada arkamdan Emrullah geldi. Bana seslenip ben akeb dedi. Kalemi bana ver ben yaparım adem oğlu dedi.

Ona dönüp teşekkür ettim. Beni öldüreceği için bir cine teşşekkür ediyordum ne kadar komik. Bunları da ekledikten sonra aklıma intihar ettiğimi yazmam gerektiği geldi yazıyorum şimdi.

Ben ömer *** bu benim intihar mektubumdur defterimdeki yazanlar sizin durumu anlamanıza yardımcı olur. Godaman beye emel abla ve Ayşe ablaya teşekkür ederim onlar bana çok yardım etti. Artık kalemle kendimi öldürme vakti geldi. Hayatta başarılar size.

imza ömer ***

• ** SON ***