Yine avazım çıktığı kadar Allâh diye bağırmaya başladım. Ama hu sefer kimse gelmedi. Etrafımda gölgeler dolaşıyordu. Sesler çıkıyordu bina yıkılıyordu ve beynim yerinden çıkıcak gibiydi.

Rabbime son gücüm ile yalvarıyordum al canımı diye. Ama nafile almıyordu canımı.

Ölmek istiyordum ama Rabbim sesimi duymuştu anlaşılan sabah ezanı tüm sesiyle binanın içini inletiyordu. Ezanı okuyan imamın ayağını öpmek istiyordum.

Hepsi geçip gitmiş ve kaybolmuştu hemşireler yanıma gelmişti ve beni yine kaldırdırdılar apar topar.

Ertesi gün uyandım ve kuran istedim sadece kuran.