Beni manisada akıl hastanesine yani halk arasında deli hastanesine yatırdılar.

ilk gün pgibiyatristim godaman beni sıkmadı iyi davrandı bu adamı sevmiştim ama ona bir şey anlatmak istemiyordum. Hatta kimseye bir şey anlatmak istemiyordum.

Neyse ilk günlerde benle fazla ilgilenmedi ben napıcağımı bilmiyordum. Ruh gibiydim aslında. Kırgın üzgün hatta kızgındım bağırıp isyan etmek istiyordum bütün çevrem öldü. Köyümüzden çıkan herkes intihar etmiş.

Bense burdan çıkmak istiyorum ama çıkınca napıcam onu bile bilmiyordum. Ben de Emrullah gibi kaybolmaktan korkuyordum.

Emrullah a noldu tam bir bilinmezdi. Belkide aramızda en kötü kaderi o yaşamıştı.