beyler böyle hikayeyi bulamazsınız anlatıyorum

Bi' keresinde döndüm, biriyle evlenmiş bu, hamile... Beni abisiyim diye yutturduk herife. Nedense rahatladım, ohh dedim, kurtuluyorum. Bu da akıllanmış görünüyor. Yüzü gözü düzelmiş, çocuk diyo başka bi' şey demiyor. Sinop’ta oluyo bunlar. Ben de döndüm istanbul’a. Doğumuna yakın, Zagor bi' isyana karışıyor gene. Hemen paketleyip Diyarbakır cezaevine postalıyorlar. Çok geçmeden bizimki depreşiyor gene; o haliyle kalk git sen Diyarbakır’a, üç gün ortadan kaybol... Herif kafayı yiyor tabii. dönünce bi' dayak buna: eşek sudan gelinceye kadar. Kızın sakatlığı bu yüzden. Sonra çocuğu doğuruyoR. Uzun zaman anlaşılmamış. Ortaya çıkınca bi' gece esrarı çekip takıyor herife bıçağı. Çocuğu da alıp vın Diyarbakır’a, Zagor’un peşine. Allahtan herif delikanlı çıkıyor da şikayet etmiyor.

Ben o ara istanbul’da taksiden yolumu buluyorum. epey bi zaman böyle geçti. yine her gece rüyalarımda bu. Zagor’un Diyarbakır cezaevinde olduğunu duymuştum o sıra. Bi' gece b'i büyükle eve geldim. Hepsini içtim. Zurnayım tabi. Bi' ara gözümü açıp baktım: karlı dağlar geçiyor. Bi' daha açtım, başımda bi' çocuk, kalk abi, Diyarbakır’a geldik diyor. Baktım, sahiden Diyarbakır’dayım. Bi' soruşturma... Kale mahallesi vardır oranın, bi' gecekonduda buldum, malımı bilmez miyim? Görünce hiç şaşırmadı. Hiç bi' şey demedik. O gece oturup düşündüm. "Oğlum Bekir" dedim kendi kendime, "yolu yok çekeceksin, isyan etmenin faydası yok, kaderin böyle, yol belli, eğ başını, usul usul yürü şimdi." o gün bugün usul usul yürüyorum işte.