/i/Korkunclu

Korkularımız yaşamımızı yönlendirir.
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 26.
    +23
    Dışarı çıkan herkes güne bela okuyarak başlıyordu yüzlerinden belli oluyordu. Ben yine köyün üst köşesindeki tepeye çıkıp bi kayaya oturup köyü izlemeye başladım.

    Canım sıkkın olduğunda hep yaptığım şeydir. Köyün eski neşesi konuşmaları bağrışları yoktu. Sadece sessizce konuşan kadınlar vardı herkes ikili üçlü gruplar haline girmişti.

    Büyü hala temizlenmemişti ama bunu anlamadık tabi biz. Hele Hafize teyzeyi geceleri evinin önünde gördüklerini söylediklerinde yine korkmaya başladım evden çıkmaya korkar olmuştum.

    Ben etrafı izlerken arkamdan sırtıma bri el dokandı direk korkuyla arkama döndüm ama karşımda Emrullah duruyordu. Kafamı eğip gel otur dedim.

    Bana bakmıyordu köyü izliyordu. Ben çok korkmuştum aniden gelmesinden ama son günlerde yaşadıklarımdan sonra normaldi bu tepkim pek üstünde durmadım.

    Dönüp ben aşşağı eve iniyorum canın isteyince gelirsin senin yanlız kalmaya ihtiyacın vardır dedim.

    Bana bakıp kafa salladı. Eve geçtim oturma odasına girer girmez donup kaldım.
    ···
   tümünü göster