Beyler eminim bu ibretlik ayarı duymuşsunuzdur ama ben yine hatırlatam dedim.yok böyle ayar beyler.

Bir gün iran hükümdarı Şah ismail, düşmanı olan Yavuz Sultan Selim Hana bazı hediyeler yollar. Ama bu hediyeler çok değerli hediyelerdir. Halılar, altınlar, gümüşler yakutlar, deve deve yemişler ve ayrıca da sandık dolusu hediyeler. Hediyeler Yavuz’a getirilir açılır, ama o da ne! içeriyi bir koku kaplar. Çok kötü bir koku, nedir bu diye hepsini aramaya başlar. Birde bakarlar ki, sandığın dibine dışkı konulmuş.
Yavuz Sultan Selim hemen buna bir cevap vermek için ulemalarını, hocalarını toplar. Buna iyi bir şekilde cevap verilmesi gerekmektedir. Fakat, yine cevabı kendisi bulur ve aynı hediyelerden kendiside hazırlatır. Vezirine kendisine bir kutu gül lokumu getirmesini ister ve lokumun altınada bir not yazar ve elçiyle Şah ismail’e yollar.Şah ismail hediyeleri kabul eder ama içinde bir tereddüt, acaba o bana ne yolladı diye düşünürken, içeriyi birden lokum kokusu sarar ve de çok güzel kokmaktadır. Vezir lokumu ikram eder. Şah önce başkaları tatsın en son ben tadarım diyerek kendine göre önlem alır. Herkes lokumları yedikten sonra sıra şah ismail’e gelir, Şah lokumu yer ve altındaki not gözüne ilişir.
Notta şöyle yazmaktadır:
‘ismail herkes kendi yediğinden ikram eder’
YAVUZ SULTAN SELiM