Sırtı inip kalkıyordu nefes alıp verirken. Ortamı iğrenç bir koku kaplamıştı, çürük et kokusu gibiydi ama daha bi ağırdı. Ağustosun ortasında buz gibi bir hava vardı ortamda. Kimsin dedim sesim titreyerek. Ses çıkmayınca biraz daha sert bir tonla hey sana diyorum diye çıkıştım. Kafasını öyle hızlı ve sert bi biçimde çevirdi ki, normal bir insan o hızla kendi boynunu kırabilirdi. Görüntüsü öyle dehşet vericiydi ki, simsiyah kirden yağlanmış ve kalıp gibi duran uzun saçları havada daire çizdi. Gözleri ateş kırmızısı, sanki içinde yangın var gibi, dişleri ziftlenmiş gibi simsiyah.. Ağzını açmasıyla müthiş bir çığlık sesi o boş bodrumun duvarlarında yankılandı. O ses resmen kemiklerimi kırarcasına tüm bedenime baskı yapıyordu, kulaklarım denizin 1000 metre altındaymış gibi basınçla patlayacaktı neredeyse. Birden dünya karardı sanki ve biri halıyı altımdan çekmiş gibi yığıldım yere, son hatırladığım kafamı vurduğumdu. Uyandığımda ise kolumda bu yazı vardı " ובכן, זה שלי "