O gece de Bora'ların evdeymiş. Boraların evde yan apartman.. Ahmet'e benle gel dedim, gittik yan apartmana, sen çıkma ben çağırayım insin aşağıya dedi Ahmet. iyi dedim. indirdi Ayşe'yi aşağıya. Bağırındım, çağırındım biraz. Sonra da yurda döndüm o gece. Bu aldatılmam değil, sakin olun.

Biz hala resmi olarak ayrılık konuşması yapmadık bu arada. Ben kafada zaten bitirdim de, bunu dillendirmedik henüz. Bir gün bu kadın arkadaşlardan Fatma ile gene yan apartmanda bir arkadaşın evine film izlemeye gittik beraber. Yol filmini izleyecez. Başladık filme, iyi güzel.. Ara verelim kahve koyalım dedik. Ben koyarım dedim siz oturun. Ulan öyle bir daireye gelmişiz ki, mutfak apartman boşluğuna bakıyor. Apartman boşluğunun karşısındaki daire ise Boraların dairesiymiş. Perde çekili. Bir tane gölge var. Kafa dazlak bir elemanın gölgesi.. Odaya bir kadın giriyor. Ulan 5 aylık sevgilimi tanımayacak mıyım? Ayşe resmen bu işte. Gölgesinden tanıyorum. Sarılıyorlar. Öpüşmeye başlıyorlar. Sonra kız bir yere uzanıyor. Muhtemelen kanepe yada yatak. Peşinden de erkek uzanıyor. Gölgeler kayboluyor. Elimde kahve makinesi ile öyle kalakaldım camın yanında.

Ben sinirlenince, öyle klagib Türkiye erkekleri gibi "yakarım, yıkarım" falan triplerine hiç girmem. Aksine sakinliğimi korur, plan, program yaparım. Strateji kasarım.

Dedim kendi kendime madem bana bunu yaptın, ben de bir şeyler düşünürüm elbet.