Beyler Pazar gününü evde geçirdim tamamen hiç dışarı çıkmadım girdim banyoya buz gibi yapım suyu girdim altına titreye titreye suyun altında durdum saatlerce dıbını beynimi gibiyim! işte o büyük gün pazartesi günüdür arkadaşlar. O pazartesi günü her gece kapısının önünde beklemeye başladım tam 68 gün boyunca her gece kapısına gittim saat 6’da işten çıkardım evlerinin önüne giderdim bazı günler sabaha kadar bekledim hiç uyumadan direkt işe gittim bazı günler gece 3te 4te eve gittim bazı günler ise 12-1 de gittim ama hiç 12den önce ayrılmadım evlerinin önünden. Çoğu gece beni görmüyordu çünkü ona ulaşabileceğim bir şey yoktu. Defalarca arkadaşlarımdan yazdırdım dışarı çıkmasını söyledim ama sadece bir gece pencereye çıktı ve git buradan dedi. Ağladım sabahlara kadar ağladım. Numarası vardı elimde şanslıydım. Hangi arkadaşımdan yazdırsam mesajı görüyordu ve hemen engelliyordu. Belki 30 belki 40 arkadaşımdan mesaj yazdırdım her gece bir kişiden yazıyordum ama o hep engelliyordu. Bir gece öyle bir geceydi ki yine beklemeye geçmiştim saat 10a geliyordu bir arkadaşımdan mesaj attırdım.