O sıralar içimde bir iman doluydu. Sıkça dua etmeye çalışıyordum. Çok şükür rüya görmedim. Sabah erken kalktım. Dün yapamadığım o antremanın cezasını veriyordum kendime. isveçin soğuk sabahında müthiş bir cezaydı. Onun üstüne soğuk duşu da aldıktan sonra zütün yiyorsa bir daha antreman aksat. "Knacke bröd" e güzel ce tereyağımı sürdüm. Yanında da sütüm. Oh mis. Ardından da yürüdüm okuluma. Bugün de farklılık denedim türkü dinleyerek gittim. Elvira bugün soğuk davranıyordu. Sözde trip atıyor. Bana işlemez di ama onu mutsuz görmek beni de mutsuz ediyordu. Bu yüzden bir çaba içine girdim.
+Aşkım nasılsın bakalım?
-...
+Kim üzdü seni?
-iyi değilim Fatih.
+Bebeğim gel şı işi tatlıya bağlayalım işte ısrar etme.
-Ya o futbolu unutursun ya da beni bir daha görmezsin!

Bu ne kardeşim ya. Manitamız oldu diye hayallerimizden de mi vazgeçeceğiz. Valla o inatçıysa ben de inatçıyım. Mâdem o böyle istiyor, bizde ona göre davranırız.

+Tamam görmem sorun değil.
-Sen ne diyorsun ya!
+Sen inat edersen ben de ederim
-Peki Fatih Bey, Devam et böyle davranmaya...