Hamit abiyi görmeden olmazdı değil mi o kadar emeği vardı üzerimde. Spor salonuna doğru yürümeye başladım. Kim bu kadar uzağa yaptı bu salonu mk (sen evet ben). Neyse yürümeye devam ettim 45 dk kadar yürüdüm bi ara ayaklarımı hissetmemeye başladım ama son gücümle yürüdüm yürüdüm yürüdüm… Sonunda salonun önüne gelmiştim. Yaktım sigaramı binadan içeri girip merdivenlerde oturdum. Elimde sigarayla yukarı çıkmaya utandım abilerim ordaydı sonuçta. Neyse bitirdim sigaramı yavaş yavaş yukarı çıkmaya başladım. Salondan içeri girdim. Hamit abi banko da oturmuştu canı sıkkındı belliydi kafası önüne eğikti. Bankoya doğru yürümeye başladım. Selamun aleyküm abi dedim. Kafasını kaldırdı aleyküm selam koçu.. kardeşim dedi. Abiler dönüp baktılar bana herkes elindeki ağırlığı bırakmış bizi izliyordu. Onlara dönüp kafamla selam verip tekrar Hamit abiye döndüm.

Abi dedim zamanı geldi. Bitti mi lan dedi. Bitti abi sonunda bitti diyebildim. Ne kadar sert görünse de pamuk gibi kalbi vardı Hamit abimin. Gözleri dolmaya başladı ama tabi ki ağlamayacaktı. Kardeşini uğurlarken dimdik duracaktı. Fazla zamanım kalmadı abi ver elini öpeyim dedim. Öptürmedi elini sarıldı bana sıkı sıkı. Kafamı önüme eğdim eyvallah abi dedim eyvallah kardeşim dedi. Döndüm salondaki abilerime selam verip hadi eyvallah dedim salonda çalan müziği bastırarak. Çıkmak için kapıya yöneldim müzik sesi yavaş yavaş azalıp sustu. Arkama dönüp bakamadım. Merdivenlerden inmeye başladım. indim aşağıya yaktım sigaramı taktım kulaklığı tekrar yürümeye başladım..

Müzik: https://www.youtube.com/watch?v=EVN1lPLPIPY

Sırada Abdullah reyiz vardı. Sonra da en büyük vedalaşma..