bir kırmızı kitap varmış. son türk devleti'nin yönetim makamlarında bulunan herkes bu kitabı bilirmiş.

bu kitabın kapağında milli güvenlik siyaset belgesi yazıyormuş. bu kitap beş yılda bir yazılırmış.

ana ilkeleri hemen hiç değişmezmiş. sadece türkiye'nin milli güvenliğini tehdit eden şeylerin sıraları bazen değiştirilirmiş.

bu kitap, yönetim makdıbına gelen herkese derhal okutulurmuş. sözgelimi bakanlığa atanan biri makdıbına oturur oturmaz, biri yanına gelir ve eline bir kırmızı kitap tutuştururmuş.

oku dermiş. bakanlığa atanamanın sevincini yaşayan yönetici kitabı okurmuş. sevinci kursağında kalırmış.

çünkü bakanlıkta yapabileceği işlerin bu kitapla sınırlı olduğunu anlarmış. bu da hemen hiçbir şey yapamayacağı anldıbına gelirmiş.

ona şöyle denilmek istenirmiş:

aslanım, sen göstermelik bir demokrasinin bakanısın. otur oturduğun yerde. davetlere git, gezilere katıl. rutin işlerini yap. gerisine karışma. devlet işlerini yapacak başka makamlar vardır.

bakancık çaresiz boyun eğermiş.

• **

bunları size mişli geçmiş makamında anlattım. çünkü bunların tümünü eskiden bakanlık yapmış bir muhterem zattan dinledim.

ve bütün bunların doğru olduğuna inanıyorum.

ayrıca eksiği noksanı bulunduğuna da inanmıyorum. ispat da edebilirim.

işte gümrüklerden sorumlu devlet bakanımız rıfat serdaroğlu. bir rus gemisi yakalayarak kendince bakanlık yapmak istedi.

biz de gümrüklerden sorumluyuz. bir fonksiyonumuz olsun demek istedi. doğru ya da yanlış bir icraatta bulunmak istedi.

derken işin içine devletin son derece üst düzey katmanları karıştılar. rus gemisi denizde süzülerek gitti. serdaroğlu'nun elleri boş kaldı.

sanırım kendine bir daha bu işlere karışma, gümrükte rutin işlere bak denilmiş olmalıdır. o da bundan böyle öyle yapacaktır.

eğer bir gemi daha yakalarsa, bu işi son derece üst makamların istemiyle yapacağından asla kuşkunuz olmasın.

hatta bu kez bile öyle yapmış olabilir. suç kendisine yüklensin diye arkadan itilmiş olabilir. ama bu iddianın aksini değil, kendisini ispatlar.

• **

imdi, durup dururken ben bu kırmızı kitap işini niçin yazdım? çünkü biliyorum ki, türkiye'nin demokratik bir ülke olamamasının nedeni, içi bence boş korkularla dolu olan kırmızı kitap'tır.

ragıp duran'ın içeri atılmasının nedeni kırmız kitap'tır. düşüncenin suç sayılmasının nedeni kırmız kitap'tır. birçok insanın düşünce suçundan içeri atılmasının nedeni kırmızı kitap'tır.

bu kırmızı kitap'' bizler tarafından yazılmıştır. bizim korkularımızın eseridir. bizim değersizlik duygularımızın eseridir.

bu kırmızı kitap'tır ki, bizi iran'a benzemeyelim derken suriye'ye benzetmiştir. oysa bi ne iran ne suriye olmak istiyoruz.

biz çağdaş ve demokratik bir türkiye olmak istiyoruz.

artık beyaz kitabımız'ı yazmalıyız.

yazacağız.

yavuz gökmen- hürriyet (17.06.1998)