bi keresinde de balkonda sigara içiyorum sene 2014, üniversite bitmiş, bi işi kovalıyordum olmadı onun bunalımındayım, geceleri uyku tutmuyor. evdekiler en derin uykusundayken yakıyorum bir iki sigara balkonda. ama tabi çok tedbirliyim. aylardan temmuz ağustos, balkon kapısını kapatıyorum, sürgü pencere var pencereyi kafam kadar aralıyorum, dumanı kafam dışarda çekip üflüyorum. perdeyle de elimin olduğu kısmı kapalı yani uzaktan biri görse sigara içtiğimi anlamaz, yaklaştığı zaman zaten sigarayı atarım sittin sene yakalanmam... -diye düşünüyodum. ama öyle değilmiş.
kaç gündür içiyorum sadece çok abarttığım zaman evde bi sigara kokusu var diyorlar, yan komşudan geliyordur diye suçu onların üstüne atıyoruz, suçu yan komşuya yıkarak ben de rahat rahat gece sigaralarıma devam ediyorum. ama babam ben kendimi bildim bileli kötü ne yapsam bi şekilde yakalamıştır beni. yine öyle oldu.

yine içiyorum sigaramı bir gün, ama bugün diğerlerinden farklı, içimde kötü bi his, "lan ya aniden gelirlerse?". "yok lan gecenin sessizliğinde yan odadaki saatin tıkırtısını duyuyorum biri geldiğinde onu mu duymuycam" diyerekten sigaramı içiyorum, üç fırtta bir arkamı kolluyorum. sigaranın ortalarına gelmeden bi fırtı çektim, içime acil arkaya bakma isteği doğdu aniden. kafamı bi çevirdim babam balkon kapısının diğer tarafında camın önünden bakıyor. yine aynı seramoni "senin dıbınakoyim ibine sigara mı içiyon sen". bu sefer tabi delikanlıyız ya, kaç yaşına gelmişim sana mı sorcam içiyom falan filan dediydim de sonra birbirimize girdiydik baya tekme tokat babamla evin ortasında mahalleden biriyle kavga ediyomuş gibi kavga ettiydim.

buda böyle bi anımdır.