Ben : Günaydın Ümran teyze

Ümran T. : Günaydın evladım

Ayakkabımı yavaş yavaş giyerek denizle aynı anda asansöre binmeyi sağladım. Asansöre beraber bindik ve aşağıya inmeye başladık. içeri de rahatsız edici bir sessizlik vardı. Sanki dilim tutulmuşcasına konuşamıyordum, sesim çıkmıyordu. Her zaman sessizliği bozan o olmuştu ama bu sefer hiç de öyle olacakmış gibi değildi. Yavaş yavaş iniyorduk 5.kat 4 3 2 ... artık sessizliği bozmalıydım