Lakin çıktık bir yola geri dönüş yok. Hepsi karşımıza dizildiğinde arabalara vurmayı bıraktık. Çevredeki bir kaç evden sesler geliyordu gibtirin gidin falan diye. Ben le Simon tam ortadaydık. Khalid zütü de karşımıza geçti.
+Mesajımızı aldınız demek
-bin
+Haha. Neden arabalarımıza vuruyorsunuz.
O sırada git gide yaklaşmıştık. Aramızda bir metre ancak vardı.
-Neden mi vurduk?
+...
-işte bu yüzden
Dedim ve buna sağlam bir kafa attım. Bu öldü ama arkadaki muallak çok güçlüydü. Bu benim kafaya bir yumrum attı. Ananı gibiyim öldüm zannetim. Burası cennet mi diyorum içinden. Hiç birşeyin farkında değilim. Yarı baygın yatıyorum. O sırada beni birisi kalabalığın dışına çekti. Boşnaklardan birisiydi. Ben daha düşüneniyorum.
+Ne oldu? Öldümmü ben?
-Dayan yetiştireceğim seni.

Neye yetiştiriyorsun ki ahirete mi? Diyorum içimden beni sırtına aldı. Eve doğru zütürmeye çalışıyor. Kaşımın üstünde bir kaşınma hissettim. Kaşıyım diye elimi attım. Bir boşluk var sanki içe gitmiş. Elime bakmam çığlığı basmam bir oldu. Kaşım açılmıştı ve deli gibi kan akıyordu lan. Fışkırıyordu bildiğin Abi. O an acıyı hissetmem de başladı. Yanıyordum Abi. Simonların evinin önüne geldiğimizde . Beni eski model bir volvo ya bindirdi. Arada da
-iyileşeceksin, Bir şeyin yok
Diyor lan ban kalsa öldüm kan kaybından. Belki anın etkisiyle abartıyor da olabilirim. Hiç bir trafik kuralına uymadan beni felaket hızlı bir şekilde acile'e getirdi...