Hayatım spor, ev, şantiye üçgeninde geçiyordu (45.45.90 üçgeni asjhdlkajhd). Baya sıkılmaya başlamıştım hayatımda hiç hareketlilik yoktu. Sadece Selim diye bi arkadaşım vardı mahallede o da bir sene önce trafik kazası geçirip tekerlekli sandalyeye mahkum olmuştu (Allah yardımcısı olsun). Bi akşam kafası neye bozulmuşsa artık karşıdan gelen arabayı fark edememiş sonrası malum işte doktorlar hekimler falan faydasız kalmış. Arada onun yanına uğrardım sohbet falan ederdik. Selim çok içine kapanık bi çocuktu (dışına kapanık var sanki mk). Zaten pek konuşmayı sevmezdi kazadan sonra tamamen suskunlaşmıştı. Konuşunca da full felsefe yapardı mk Kemal zaten yeterince geçirmişti beynime ama kırmadan dinliyordum tabi ki. Hayat onun anlattığı kadar karamsar ve karmaşık olamazdı ama yine de bazen içimi karartıyordu.

Neyse günler böyle devam ediyordu artık Selim in yanına da gitmiyordum odasında durmadan bişeyler yazıp duruyordu bende yalnız bırakmak daha doğru diye düşünüp pek gitmiyordum yanına. Çok rutin bi hayatım vardı (rutin kelimesini çocuklar duymasın da meltemin pgiboloğundan öğrenmiştim hey gidi memeler hey). Ve nihayet hayatıma heyecan katacak bişeyler olmuştu.

Bi sabah uyandım telefonu elime aldım gözümün çapağıyla bildirimlere bakarken bi arkadaşlık isteği dikkatimi çekti. Eşek değilseniz isteği gönderenin Büşra olduğunu tahmin edebilirsiniz (şaka lan ben de hiç beklemiyordum). Afrika dere kurbağası gibi kalakalmıştım kışın ortasında yine. Tabi ki isteği hemen kabul etmeyecektim. Ertesi güne kadar beklemeye karar verdim (helal bana beynimi gibeyim).