Çalmaya başladım, sadece çalıyordum. Sözleri yoktu, sözlerini söylememi bekliyordu ama utanıyordum. Acaba söylemeli miydim ? Sesimi zaten duymuştu, korkacak bir şeyim yoktu. Rezil olmayacaktım hem sesimi beğendiğini söylemişti. Bir anlık cesaretle girdim şarkıya. Tüm dikkatiyle beni dinliyordu. Fazla uzatmadan bitirdim. Gülüyordu, gamzesi gözüküyordu. Gamzesine takılı kalmıştım, yine sessizlik olmuştu. Bu sefer sessizliği bozan o olmuştu.

-Sesin gerçekten güzel

+Hiç sanmıyorum

-Neden öyle diyorsun

+Bilmem, öyle geliyor