they call me alpha

Türkiye de yaşamakla ilgili en kötü şey nedir?

Birçok önemli cevap burada "bunların çoğu yönetimsel veya siyasi sorunlarla ilgili. Benim Türkiye ile sorunum kültürel.

Dayanışma, uyumlu çalışma, örgütsel beceriler önemli ölçüde yok. Sözlü bir anlaşma kültürü de yok. Biri "şu x i yapacağım" dediğinde, bunun gerçek anlamı "bunu belki yapabilirim eğer bunu yaparken herhangi bir zorlukla karşılaşmayacaksam"...

"yapacağım x i söyledim bu yüzden bu x bitene kadar bunu yapmak zorundayım ve bir olurunu bulana kadar çabalamalıyım" gibi bir kültürel inanış yok.

Benzer şekilde, eğer sen haftanın birinde biriyle buluşacağını söylersen, onları buluşma gününe kadar sürekli kontrol edip tekrar tekrar araman gerekir.
"gelecek hafta ptesi 12:30 da kahvaltı için buluşalım" demek gerçek dışı bir teklif. Hiçkimse önündeki tüm bir hafta belli bir mekanda belli bir saatte olamaz. Senin yapman gereken gününde konuşmak.

Ve nihai sonuç şudur ki, insanlar organize olamıyor. "hadi organize olalım ın gerçek anlamı, "hadi harekete geçelim ve hep birlikte bunu son dakikada yapmaya çalışalım". Hiçbir şey bu işi bitirmek için olsa bile ön hazırlık gerektirmez

Profesyonelliğin ekgibliği; insanlar birşeyler vererek başarılı olabileceğine inanmıyor ve kesinlikle birşeyler veren çok az kişi de çoğu zaman başarılı olamıyor.

Mantık ve sağduyu ekgibliği ; bunu asla ve asla kabullenemem. Az da olsa mantıklı bir düşünce çizgisi inşa etme anlayışı var. Genelde gerçek olgular türk insanının listesine girer ama birbirleriyle hep bir ilişkinin ekgibliği vardır. Örneğin, herkes herhangi bir gölge bırakacak şüphenin ötesini bilir mesela soğuk havaların nezleye sebep olması. Bunu iddia etmek için gerçekten bir virüsten ortaya çıkması (ve kanıt, hava sıcaklığını neden olarak gösterdiğinde en iyi şekilde çürütülüyor) tartışması imkansızdır. Aynı şekilde yalın ayak dolaşmak böbreklerinizi kötüleştiren bir şey. -Aslında bunu kimse kesin olarak bilmiyor-. Eğer çocuğunu sıcak tutmak için bunaltıcı elbiselere sarıp sarmalamıyorsan kötü bir annesindir. Toplumsal onaylanma her zaman aklı gölgede bırakır.

taktan bi yan etki de komplo teorilerine inanmaktır. Kitaplardaki siyasi analiz bölümleri "Zion", "Masonlar", "israil", "cia", "Mossad", "sebatay Levi", ve herkes bizi gibmek istiyor gibi tüm muhtemel bileşenleri içeren kelimelerle dolu, her taku herşeye ve herkese bağlıyorlar. Çoğu insan Amerika nın aya dahi gitmediğine inanıyor.

Bastırılmış cinsellik; Emre Sirmen herşeyi anlattı ama benim de tecrübelerimi eklememe müsade edin. Çoğu kadın, cinsellikleri ile ilgili şeyleri bastırmıştır. - Tamamen bastırılmış. Herhangi bir cinsel çevrede herhangi bir arzusunu ifade etmeyi beklemiyorlar-
Erkekler ise kendi cinsellikleri ile ilgili şeyleri kışkırtıyor. Sonunda sen de "muhafazakar kadınlar organizasyonu" konferansıyla bir öğrenci Partisi karışımı tarihi belirli bir bilete sahip oluyorsun. Her zaman tam zamanında gittim ve sanki "Nasıl iyi bir biçimde iyi bir kocalığın toplumsal normlarına uyar bu herif" ölçeğinde yargılandığımı hissettim. Amaçları Sadece akrabaların ve ailenin gözünün önüne sermek (hava atmak). Herhangi birinin "bu adamla iş yapabilir miyim?" den daha önemli bir soru sorduğunu hiç görmedim. Hayır bundan şikayetçi değilim, kadınlarda bu çoğunlukla var ve çoğu da en kötüsü.
Ve kesinlikle, bu da değişiyor. Evlilik dışı sex yavaşça ama kesin biçimde normalleşmeye doğru ilerliyor. Kadınlar yavaşça birbirine yargılamadan yaklaşıyor. Gerçi bu da çok zaman alıyor, Erdal Atabek in "kışkırtılmış erkeklik, bastırılmış kadınlık" kitabını yazdığından beri 10 yıl geçti. "80'lerin Feminizmi" nden bir kitapla alakalı olabilmesi üzücü.

Hiyerarşi; bundan nefret ediyorum. insanlar, etrafında bir hiyerarşi anlayışı hissediyorlar. Her ilişki, tanımlanmış bir düzenle geliyor -ki hiyerarşinin tepesinde olan insanlar, ya ünlü ya da azimli olması gerekenlerdir. Her zaman insanların benim kim olduğumla ilgilenmediğini hissettim ama dahası, benim rolüm nasıl tanımlandı?