Sabah uyandığım da kendimi mutlu hissediyordum. Çünkü onu rüyamda görmüştüm, sevgili olmuştuk. Beraber sinemaya gitmiştik ve ilk defa elini tutmuştum. inşallah bir gün gerçek olur diye dua ettim. Hemen elimi yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçaladım. Kahvaltı yapıp aşağıya indim. Bu sefer yoktu. içimden koca bir of çektim. Bekledim, bekledim gelmedi. Servisi gelmişti  ama daha o yoktu. Sonra koşa koşa geldi sadece günaydın diyerek servise bindi ve gitti. Arkasından günaydın bile diyemedim. Onunla konuşmadığım bir sabah nasıl mutlu olacaktım ki. Bu kadar bağlanmakla yanlış bir şey mi yapmıştım. Artık onu tanıyordum ya da tanıdığımı sanıyordum. Madem tanıyordum harekete geçmek için neyi bekliyordum ? bilmiyorum. Allah'ım bu nasıl bir duyguydu. Bazen çok iyi hissede bilirken bazen ise hayatının içine edebiliyordu. Bunlara kafa yorarken servisim geldi. Bindim ve gittim. Derslerimi yine dikkatli dinledikten sonra eve geldim. inşallah bugün evdedir diye düşündüm.