Richard' ın ağlayışları arttı. Ama bu normal çizgi film ağlaması gibi değildi. Gerçekçiydi. Ben bile ağlamaklı olmuştum. Sonunda, saatler gibi geçen zamandan sonra mekan değişti. Okula geri döndük ama bu sefer müdürün odasındaydık. Nicole ve Richard' da vardı ve normal kıyafetlerini giyiyorlardı. Müdür onlara Anais ve Darwin' in öğlen yemeği yemediklerini ve bitkin olduklarını söyledi. Nicole müdüre bunu yalanladı. Bana eğlenceli gelmişti çünkü her şey eskisi gibiydi. Ama fikrim müdürün konuşmasından sonra değişti. Müdür bir şey söyledi ve sonunda Nicole sustu. Onların sonunda bulunduğunu fakat ölü olduklarını söyledi. Sonra resim pikselleşti ve iğrendirici bir biçimde onların vücutlarının nasıl bulunduklarını ayrıntılı bir biçimde gösterdi. Aileleri başında oturuyor ve bu mutlu çocukların nasıl böyle olduklarını düşünüyorlardı. Çok korkmuştum ve televizyonu kapatacaktım ama karanlıkta kalmaktan korktum ve donmuş bir şekilde izlemek zorunda kaldım...